ผู้สื่อข่าวรายงานว่า คุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธุ์ โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัวถึงกรณีของ “ไผ่ ดาวดิน” โดยระบุว่า ได้เห็นข่าวคุณแม่และน้องสาวของคุณไผ่ ดาวดิน นักศึกษาคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น นั่งคุกเข่าวิงวอนร่ำไห้ ขวางรถที่จะนำลูกชายไปศาลทหาร เพียงเพื่อขอพบลูกชายสักนิดหนึ่ง เพื่อให้ลูกได้เซ็นเอกสารลงทะเบียนเรียน หลังศาลภูเขียวอนุญาตให้ประกันตัว จากความผิดกรณีการแจกเอกสารรณรงค์ประชามติ แต่หลังจากยื่นหลักทรัพย์ประกันตัว คุณไผ่ก็ถูกเจ้าหน้าที่อายัดตัวส่งศาลทหารในคดีฝ่าฝืนคำสั่งหัวหน้า คสช. ที่ 3/2558 กรณีชุมนุมทางการเมืองเกิน 5 คน ในกิจกรรมครบรอบ 1 ปีรัฐประหาร โดยได้นำตัวไปขึ้นศาลทหารทันที
ในความเป็นแม่ดิฉันอดรู้สึกสะเทือนใจไม่ได้ ว่าวันนี้กำลังเกิดอะไรขึ้นกับสังคมไทย เกิดอะไรขึ้นกับผู้มีอำนาจ แค่เด็กนักศึกษาคนหนึ่งที่มีอุดมการณ์ ความเชื่อและศรัทธาในสิทธิที่เสมอกันของประชาชน แต่กลับได้รับการปฏิบัติเสมือนเป็นผู้ก่อการร้ายที่เป็นภัยต่อความมั่นคงของประเทศอย่างร้ายแรง (ขอย้ำว่าความมั่นคงของประเทศ ไม่ใช่ความมั่นคงของรัฐบาล)
จากการติดตามข่าวเก่าจึงเห็นว่า “กลุ่มดาวดิน” คือกลุ่มนักศึกษาที่เคลื่อนไหวเพื่อปกป้องและเรียกร้องความเป็นธรรมและสิทธิของชุมชนในการจัดการทรัพยากรในพื้นที่ภาคอีสานมานานแล้ว ครั้งนี้จึงไม่ใช่ครั้งแรกที่ “ไผ่ ดาวดิน” ออกมาเคลื่อนไหวเพื่อปกป้อง และรักษาสิทธิของชุมชน เมื่อเดือนกันยายน 2556 สมัยรัฐบาลยิ่งลักษณ์ เขาและเพื่อนนักศึกษาก็ออกมานั่งคุกเข่าตากฝนเพื่อกันไม่ให้ตำรวจเข้าไปจับกุมประชาชนผู้ชุมนุมคัดค้านเหมืองแร่ทองคำในจังหวัดเลยมาแล้ว
ในครั้งนี้ที่ “ไผ่ ดาวดิน” ถูกกล่าวหาทั้งการแจกเอกสารแสดงความเห็นต่างในเนื้อหาของรัฐธรรมนูญ และการชูป้ายแสดงเชิงสัญลักษณ์เพื่อคัดค้านการรัฐประหาร ซึ่งจะไม่เป็นความผิดเลยในยามที่บ้านเมืองเป็นประชาธิปไตย และใช้กฎหมายปกติ เพราะเป็นการแสดงออกอย่างสันติบนพื้นฐานของสิทธิของคนไทยคนหนึ่งที่พึงมี. ตามความศรัทธาและความเชื่อในอุดมการณ์ของตนเอง มิได้ทำผิดศีลธรรมหรือทำสิ่งใดในการเบียดเบียนหรือทำร้ายผู้อื่นใดๆเลย
“ไผ่ ดาวดิน” มีความผิดตามกฎหมายในช่วงอำนาจพิเศษนี้ ก็ดำเนินคดีไป แต่ต้องให้ความยุติธรรมอย่างเสมอภาค และควรได้รับการปฎิบัติอย่างมีเมตตาธรรมตามสมควร แบบที่ผู้ถูกกล่าวหาทั่วไปพึงได้รับ เมตตาธรรม ในหัวใจของผู้ใหญ่ผู้มีอำนาจในสังคมไทยหายไปไหนหมด เพียงแค่เด็กนักศึกษาที่มีความคิด มีอุดมการณ์ต่างจากผู้มีอำนาจ โดยมิได้มีอาวุธใดๆนอกจาก “ปัญญา” ของเขา ก็ต้องใช้อำนาจอันยิ่งใหญ่ที่มีไปสร้างความทุกขเวทนาให้เขาและครอบครัวถึงเพียงนี้หรือ?
ดิฉันไม่รู้จัก “ไผ่ ดาวดิน” เป็นการส่วนตัว เพียงได้ฟังข่าวสารจากสื่อต่างๆ แต่ดิฉันขอคารวะ และยกย่องใน “หัวใจ” ที่กล้าหาญ และแข็งแกร่ง ของเด็กคนนี้
และดีใจแทน “ไผ่ ดาวดิน” และครอบครัวที่ยังมีผู้ที่เห็นคุณค่าอุดมการณ์ และมีความห่วงใยเป็นกำลังใจให้อย่างท่านพระอาจารย์ไพศาล คุณวรรณสิงห์ ประเสริฐกุล คุณหมอสุภัทร ฮาสุวรรณกิจ รวมทั้งคนอื่นๆอีกมากมาย แม้ผู้ยิ่งใหญ่จะ “ไม่สนใจ” ก็ตาม
ขอคารวะ และขอร่วมเป็นกำลังใจให้ “นักสู้” เพื่อสิทธิของประชาชน “ไผ่ ดาวดิน”
หมายเหตุ - Photo by Karnt Thassanaphak
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น