ตลอดระยะเวลา 3-4 สัปดาห์ที่ผ่านมา เป็นครั้งแรกที่ดิฉันได้อยู่ในที่พักนานที่สุด ทำให้ได้ใช้เวลาและได้คิดอะไรหลายๆอย่าง ดิฉันก็ขอเล่าและแชร์ให้กับทุกท่านฟังบ้างนะคะ
อย่างแรกเลยค่ะ ให้เวลากับตัวเองโดยทำร่างกายให้แข็งแรงมากขึ้นเพื่อจะได้ต่อสู้กับโควิดได้ ด้วยการนอนให้มากขึ้น เพื่อพักร่างกายที่เคยเหน็ดเหนื่อยแบบไม่ได้พักมานาน ฝึกหายใจยาว ๆ แล้วก็ตามด้วยการออกกำลังกายเป็นประจำทุกวัน เริ่มตั้งแต่การเดินบ้าง ว่ายน้ำบ้าง และเปิดยูทูปเพื่อออกกำลังกายตาม ก็เป็นอะไรที่สนุกดีค่ะ
อย่างที่สอง ทำให้ตัวเองผ่อนคลายจะได้ไม่เครียดเพราะเวลาที่เราอยู่ที่เดิมนาน ๆ โดยไม่ได้ออกไปไหน มักจะเกิดความเครียดตามมา ก็ต้องปรับเปลี่ยนด้วยการ จัดหมวดหมู่เพลงตามที่ชอบเพื่อจะได้ฟังต่อเนื่อง ทั้งเพลงสากลและโดยเฉพาะฟังเพลงไทยในเวลาคิดถึงบ้าน ดูหนัง ดูละคร ดูสารคดี ดูพวกเกร็ดความรู้ที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับเทคโนโลยีในโลกที่เปลี่ยนแปลงไป ข่าว และอ่านหนังสือ
อย่างที่สาม ทำในสิ่งที่ใจอยากทำ คือ โทรหาคนที่เรารัก คนที่เราคิดถึง คนที่เราห่วงใย ว่ายามนี้เขาเป็นอย่างไร บ้าง เหมือนกับที่ดิฉันกำลังเขียนเฟซบุ๊กอยู่ตอนนี้ เพื่อบอกกับทุกท่านว่า ตอนนี้ดิฉันปลอดภัยและยังมีสุขภาพดี รวมถึงการได้คุยกับลูกที่เหมือนเป็นน้ำชะโลมใจให้ชุ่มชื่น ครั้งนี้น้องไปป์ก็ต้องเรียนหนังสือออนไลน์อยู่ที่บ้าน ลูกก็มีเวลาคุยกับแม่มากขึ้น บางวันคิดถึงเราก็เปิดวีดีโอคุยกับลูก คุยกับญาติและคนใกล้ชิดมันก็พอทำให้วันเวลาแต่ละวันของเราหายคิดถึงและมีความสุขบ้าง
ทั้งหมดนี้ทำให้วันเวลาที่ดิฉันต้องเก็บตัวเพื่อป้องกันการแพร่ระบาดจากโควิด-19 ไม่เครียดและไม่รู้สึกที่อยากจะออกไปข้างนอกมากนัก เพื่อให้เวลากับทัพหน้าเช่น แพทย์ พยาบาล ได้มีเวลาดูแลผู้ป่วยที่ติดโรค และทำให้จำนวนผู้ติดเชื้อ ชะลอลง จนกว่าจะมีวัคซีนที่ป้องกัน หรือมีวิธีที่จะทำให้ทุกคนปลอดภัย ขอให้อดทนนะคะ ดิฉันขออนุญาตเปิดพื้นที่นี้เพื่อแชร์ให้ทุกท่าน เผื่อท่านไหนอยากแชร์ความคิดที่ดี ๆ ให้กันและกันเพื่อแลกเปลี่ยนมุมมองในเพจนี้ได้ตลอดเวลานะคะ ไว้โพสต์หน้าจะมาเล่าเรื่องให้ฟังต่อไปค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น